ΤΑ ΑΛΛΗΛΟΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Ο Καποδίστριας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την παιδεία. Ίδρυσε το αλληλοδιδακτικό σχολείο, στο οποίο οι καλύτεροι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων, με τη βοήθεια του δασκάλου, μάθαιναν τους μικρότερους να διαβάζουν και να γράφουν. Γρήγορα διαδόθηκαν σε όλη τη χώρα και μάλιστα στις αρχές του 1831 λειτουργούσαν σε όλη την επικράτεια 121 αλληλοδιδακτικά σχολεία με 10.000 μαθητές. 

Το πρώτο αλληλοδιδακτικό σχολείο στο Ναύπλιο, σήμερα λειτουργεί ως Δημαρχείο

Εικονική περιήγηση του κτιρίου και του χώρου γύρω από αυτόν ΚΛΙΚ

Η πρωινή διδασκαλία ξεκινούσε στις 9 το πρωί και κρατούσε έως τις 12 το μεσημέρι. Υπήρχε ένας μόνο δάσκαλος και με τη βοήθεια των πρωτόσχολων δηλαδή των μεγαλύτερων και πιο προχωρημένων παιδιών δίδασκαν τους μικρότερος και αδύναμους.

Στις 12 τα παιδιά επέστρεφαν στα σπίτια τους για φαγητό και ξεκούραση για να επανέλθουν 2 ώρες μετά και για άλλες τρεις ώρες μάθημα μέχρι τις 5 το απόγευμα.

Τα μαθήματα που διδάσκονταν ήταν Γραμματική, Αριθμητική, Ιερά (Θρησκευτικά), Γραφή (Γραμμική Ιχνογραφία) και Ανάγνωση. Τα κείμενα που διάβαζαν ήταν κυρίως αποσπάσματα από τον Όμηρο.

Το πρώτο γνωστό ελληνικό αλφαβητάριο, τυπωμένο στη Βιέννη το 1771, με δαπάνη του Κ.Α Φιλιππίδου.

 

Σχολικό εγχειρίδιο Γλώσσας που περιλαμβάνει τους γραμματικούς κανόνες της νέας ελληνικής.

Αποθηκεύστε την σε pdf ΚΛΙΚ

Μετά τις 5 όποιος ήθελε, έπαιζε και λίγο στην αυλή του σχολείου... 

Οι μαθητές χωρίζονταν σε κλάσεις, ανάλογα με τις ικανότητές τους και για να περάσουν από μια κλάση σε μια άλλη έπρεπε να συμμετάσχουν σε εξετάσεις.

Χρησιμοποιούσαν κοντυλοφόρους και πλάκες για να γράφουν, αβάκια για να μετράν.

Στον τοίχο, πάνω από την έδρα ήταν ο "μαύρος πίναξ της ατιμώσεως" όπου γράφονταν οι αμελείς και άτακτοι μαθητές και στα 1856 πήρε το όνομα «Πίναξ μομφής», ώσπου το 1863 καταργήθηκε με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας. Αντίθετα στους επιμελείς μοιράζονταν παράσημα και πιττάκια, τα εύσημα δηλαδή του δασκάλου προς τους μαθητές. Οι μαθητές φορούσαν φουστανέλες.

Το 1834 με Βασιλικό διάταγμα ιδρύθηκαν τα ελληνικά σχολεία, τα οποία πήραν το όνομα «Αλληλοδιδακτικά Όθωνος», και περιλάμβαναν μαθητές των οποίων η ηλικία κυμαινόταν από 10 έως 40 ετών. Ένα από αυτά εγκαταστάθηκε και στην Τριπολιτσά.

Οι μαθητές έμπαιναν στην αίθουσα έκαναν πρώτα τη προσευχή τους και έπειτα έλεγαν τον Βασιλικό ύμνο, μετά από σύνθημα που ο δάσκαλος έδινε με τη σφυρίχτρα: « Τον Βασιλέα τον πρώτον Όθωνα, Δος δόξης στέφανον, την τύχην άφθαρτον, τον Βασιλέα μας σώσον Θεέ».

Οι πρώτοι δάσκαλοι δεν είχαν διπλώματα. Τα απόκτησαν μετά το 1835 που ιδρύθηκε το «Διδασκαλοδιδακτήριον», στο οποίο σπούδαζαν οι μελλοδιδάσκαλοι, όπως τους αποκαλούσαν. Αργότερα το 1852 με διάταγμα ιδρύθηκε το παρθεναγωγείο της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας, το Αρσάκειο. 

Αυτή ήταν η κατάσταση στα σχολεία μας ως το 1880, όταν πλέον έγινε ριζική μεταβολή στην Ελληνική εκπαίδευση.